Hz. İbrahim ve Hz. İsmail tarafından yapılmış olan Kabe, geçen uzun asırlar içinde yağmur ve sel suları ile harap olmuş ve tamir edilmesi gerekmişti.

Kureyşliler, Kabe binasını yıkarak, yeniden yapmaya karar verdiler. Yardımlar toplandı ve gerekli malzeme temin edildi. Hz. İbrahim'in yaptığı temele kadar yıkarak, duvarları yeniden örmeye başladılar. Ancak, "Hacer-i Esved"i yerine koyma sırası gelince anlaşmazlık çıktı. Kureyş'in bütün kolları, bu şerefin kendilerine ait olmasını istiyordu. Anlaşmazlık dört gün sürdü ve kan dökülmek üzereydi ki, Kureyş'in en yaşlısı Ebu Ümeyye veya Huzeyfe b. Muğire, "Harem kapısından ilk girecek zatın hakem yapılarak, onun vereceği karara uyulmasını" teklif etti. Bu teklif kabul edildi. Az sonra kapıdan Hz. Muhammed (S.A.V) girdi. Buna o kadar sevindiler ki, "el-Emîn, el-Emîn, O'nun hakemliğine razıyız." diye bağrıştılar. Yanlarına gelince durumu anlattılar.

Hz. Muhammed (S.A.V), üzerine Hacer-i Esved'i koyduğu bir yaygının uçlarını Kureyşin ileri gelenlerine tutturdu; hep beraber, konulacağı yere kadar taşıdılar. Hz. Peygamber (S.A.V.) de taşı alıp yerine yerleştirdi. Anlaşmazlığın bu şekilde çözülmesi herkesi memnun etti. Böylece büyük bir felaket önlenmiş oldu.

Bu olay, Hz. Muhammed (S.A.V.)'in zekâ ve dirayetinin yanı sıra, O'nun Mekkeliler arasındaki sonsuz itibar ve güvenini de göstermektedir. Bu esnada Rasûl-i Ekrem (S.A.V.) 35 yaşında idi.

Kabe'nin tamirinde Hz. Peygamber (S.A.V.) de bizzat çalışmış, taş taşımış, hatta bu yüzden omuzları yara olmuştu. Bir defasında, amcası Abbas'ın sözüne uyarak, taş acıtmasın diye elbisesini omzuna topladığında vücudu açılıverince baygın halde yere düşmüştü. Resulullah (S.A.V.) o andan sonra hiç çıplak görülmemiştir.

Bu olay, Hz. Muhammed'in (S.A.V.) genç yaşta bile toplum içinde ne kadar saygı ve güven kazandığını, aynı zamanda zekâ ve adalet anlayışını göstermektedir. Kabe'nin tamirinde oynadığı rol, O'nun ileride büyük bir lider ve peygamber olarak ortaya çıkışının işaretlerinden biri idi.