Uhud Savaşı, 625 yılında Uhud Dağı eteklerinde gerçekleşmiştir. Bu savaş, Medine'deki Müslümanlarla, Mekke'deki Ebu Süfyan'ın komutasındaki Kureyş ordusu arasında olmuştur. Bedir Savaşı'nda yaşananların öcünü almak isteyen Kureyşliler, itibarlarını yeniden kazanmak için hazırlıklara başladılar. Bedir Savaşı'nda oğlunu kaybeden Ebu Süfyan, babası, kardeşi, oğlu ve amcası öldürülen Ebu Süfyan'ın eşi Hind ve babasını kaybeden İkrime bu savaşın başını çekmekteydi.

Mekkeli Cubeyr bin Mutim'in Habeşî kölesi Vahşi'ye, "Sen de bu savaşa katıl. Muhammed'in amcası Hamza'yı öldürebilirsen, seni azad edeceğim." demesi, Vahşi'nin özgürlüğünü kazanma umuduyla savaşa katılmasına neden olmuştur. Ebu Süfyan komutasında hazırlanan 3000 kişilik ordu, Mekke'den yola çıktı. Ordunun içinde Ebu Süfyan'ın karısı dahil 14 kadın bulunuyordu. Ebu Süfyan'ın eşi Hind intikam duygusuyla yanıyordu. Hz. Muhammed'in amcası Abbas, bu hazırlıkları bir mektupla yeğenine bildirdi. Bunun üzerine Hz. Muhammed, bir meclis toplayarak ashabıyla bu konuda görüştü. Bu görüşmeden çıkan sonuca göre:

Genç Müslümanların isteğiyle savaşın Uhud Dağı eteklerinde yapılmasına karar verildi.

Kureyşliler karargahlarını Uhud Dağı'nın Medine'ye bakan tarafına kurdular. 700 kişilik Müslüman ordusu Uhud Dağı'na ulaştı ve düşmana karşı hazırlıklara başladı. Düşmanlar, Müslümanları yenerek şehri yağmalama planları yapıyordu. Bu yüzden Uhud Dağı'nın Medine'ye yakın tarafı savaş alanı olarak seçildi. Hz. Muhammed, orduyu belli bir düzene göre yerleştirdi. Dağın sol tarafına elli kişilik bir okçu grubunu yerleştirip, düşman yense de yenilse de yerlerinden ayrılmamalarını söyledi. 27 Mart 625 yılında vuruşmalar başladı. Savaşın ilk safhasını alınan tedbirler sebebiyle Müslümanlar kazandı. Savaş Müslümanlar lehine devam ederken, Mekkelilerin kaçışını gören okçular yerlerini terk etti. Süvarilerin komutanı Halid Bin Velid, bu tepeden geçerek Müslümanları arkadan kuşattı. İki ateş arasında kalan Müslümanlar, 70 şehit verdiler. Bu şehitlerin arasında Vahşi'nin öldürdüğü Hz. Hamza da bulunuyordu. Bundan sonra Müslümanlar Uhud Dağı'na doğru çekilmeye başladılar. Bu savaştan sonra tüm Müslümanlar Hz. Muhammed'in fikirlerine karşı çıkmadı. Çünkü okçular yerinden ayrılmasaydı, bu savaşı da kazanacaklardı.

Müslümanların savaştan yenilerek ayrılması Musevileri sevindirirken, Arap kabilelerinde isyanlara sebep oldu. Arap kabilelerinin bu hareketi peygamberimizi oldukça üzmüştür. Peygamberimizin Uhud'da şehit olanlar için söylediği, "Uhud Savaşı'nda şehit olan kardeşlerimizin ruhlarını Allah birtakım yeşil kuşların içine koymuştur. Bunlar cennet ırmaklarına gelip, yerler ve içerler. Burada cennet meyvelerinden yerler. Kuşlar daha sonra arşın gölgesindeki asılı olan altın kandillere tünerler. Şehit olan ruhları mesut bir hayata eriştiğinde, bizim cennetteki halimizi dünyadaki kardeşlerimiz bilsinler ve cihattan çekinmesinler." (Tecrid, 186 vd, Sa'd, II,148) sözleri, Müslümanlara teselli vermiştir.