Hz Muhammedin Hadisleri

Hz Muhammed'in hadisleri farklı olaylar ve sorunlarla ilgili insanları aydınlatmak, yol göstermek için, Kuran'ı Kerim'de bulunan ayetleri açıklamak amacıyla Hz. Muhammed'in (S. A. V.) söylediği düşünülen sözlerin bütünüdür. Bunlara sünnette denilmektedir. Bu hadisler kitap olarak, ilk kez imam Zuhri tarafından düzenlenmiştir. Bunlar Peygamberimizin sözleri, fiilleri ve takrirleridir. Hz. Muhammed'e gelen vahiyler dışında, söylediği rivayet edilen sözler, olaylar karşısındaki tutumunu ve tavrın anlatmaktadır. Peygamberimizin yazmış olduğu evraklar ve mektuplarda da bunlar bulunmaktadır. Hadisler Kuran'ı Kerim'den sonra bizler için, ikinci bir kaynaktır. Bunlar sonradan yazılı hale getirilmiş olan, sözlü rivayetlerdir.

Peygamberimizin, "Benden gelen sözlere Kuran' Kerim dışında hiçbir şey yazmayınız. Kur'an dışında başka bir şey yazan varsa, bunu imha etsin. Benden hadis rivayet etmenizde sakınca yoktur. Benim söylemediğimi bana isnat edenler, cehennemde kendine yer hazırlasın. " söylediği rivayet edilmiştir. Kuran' Kerim'in ayetleri indirilip, karışıklık olmayacağı belli olduğunda, Hz. Muhammed'in (S. A. V.) kendi söylediği hadislerin yazılabileceğini söylediği rivayet olunmuştur. Peygamberimizin sahabesi olan kişiler bunları ezberleyerek, başkalarına nakletmişlerdir. Peygamberimizin olaylar karşısındaki davranışlarını öğrenerek, başka kişilere öğretmişlerdir. Bu şekilde Peygamberimizin hadisleri kaybolmadan, günümüze kadar gelmiştir. Bunlar ayet değildir. Ayetler Allah'a ait olan sözlerdir. Hadisler ise Peygamberimize ait olan sözlerin bütünüdür. Kudsi hadisler ise manası Allah'a, sözleri Peygamberimize ait olan hadislerdir.

Allah insanlara acımayana, merhamet etmez.

Allah'ı görüyormuş gibi ibâdet et. Zira, sen onu görmüyorsun ama, o seni görüyor.

Allah'tan utanmayan, insanlardan da utanmaz.

Allah-ü Taâlâ, muhakkak sûretlerinize ve mallarınıza bakmaz; fakat kalplerinize ve amellerinize nazar buyurur.

Amellerin kıymeti niyetlere bağlıdır. Herkesin niyeti ne ise eline o geçer.

Asıl zenginlik, mal-mülk çokluğundan değildir. Gerçek zenginlik ancak gönül zenginliğidir.

Bana çektirilen eziyet, hiçbir Peygamber'e çektirilmedi.

Ben, ancak ahlâkın en güzellerini tamamlamak için gönderildim.

Bildiğinizi herkese öğretiniz, bilginizi yayın, kolaylaştırın, zorlamayın, müjdeleyin, nefret ettirmeyin.

Birbirinizden nefret etmeyin, birbirinize düşman olmayın, birbirinizden yüz çevirmeyin, birbirinize hased etmeyin, kin gütmeyin, ey Allah kulları kardeş olun.

Bir kulun îmanı, gönlü doğru olmadıkça doğru olmaz; gönlü de dili doğru olmadıkça doğrulmaz.

Bize kılıç çeken, bize karşı silah taşıyan bizden değildir.

Çin'de bile olsa ilmi alınız.

Dünya lezzetlerini yıkan ölümü çokça anınız. Çünkü; o geçim darlığı çekenleri feraha kavuşturur, avutur, zenginlerin de ihtiraslarını frenler.

Emanete riâyet etmeyenin, îmanı yoktur; ahdine vefâ etmeyenin, dîni yoktur.

Hased, ateşin odunu yemesi gibi iyilikleri yer.

İçinizden hiç biriniz; kendi nefsi için sevdiğini, mümin kardeşi için de sevmedikçe hakiki mümin olamaz.

İlmi öğrenip de başkalarına dağıtıp nakil etmeyen insan, altınları gömüp onu sarf etmeyen, ondan yedirip içirmeyen kimseye benzer.

Îmanın en üstünü, yükseği; iyi ahlâk, sabır ve cömertliktir.

İnananın anlayışından sakının; çünkü o, Allah nûru ile bakar, görür.

İnsanlara karışıp eziyetlerine katlanan mü'min, insanlara karışmayıp eziyetlerine katlanmayan mü'minden üstündür.

İnsanların en çetin belâya uğrayanları Peygamberlerdir; onlardan sonra temiz ve özü doğru kişilerdir; onlardan sonra da onlara benzeyenler ve benzeyenlere benzeyenlerdir.

İnsanların en hayırlısı, insanlara en faydalı olanıdır.

İşler, o işlere ehil olmayanlara verilirse, kıyamet yaklaşmış demektir.

Kanâat tükenmez bir hazinedir.

Kızgınlık anında; hiç kimse, iki kişi arasında hakemlik yapmamalıdır.

Kolaylaştırınız, güçleştirmeyiniz; sevindiriniz, nefret ettirmeyiniz.

Komşusu aç iken, kendisi tok yatan bizden değildir.

Müslüman, diğer Müslümanların; elinden ve dilinden sâlim olduğu kimsedir.

Müslümanlık, güzel ahlâktan ibarettir.

Mütevâzı olanı Allah yüceltir, kibirli olanı Allah alçaltır.

Ne mutlu o kimseye ki; ayıbı başkasının ayıplarıyla uğraşmaktan, kendisini alıkoyar.

Ölüme, ölüm gelmeden hazırlanınız.

Sözünde durmak, ahdini yerine getirmek îmandandır.

Ya öğretici ol ya öğrenen ol ya dinleyen ol. Sakın dördüncü olma.

Zulümle bir şey elde eden bizden değildir.

Ali, Fâtıma, Hasan ve Hüseyin'e karşı savaş içinde olanlara karşı, ben de savaş içindeyim.

Allah'a and olsun ki bizi sevmeyenleri, şanı yüce Allah cehenneme dökecektir.

Benim “Ehl-i Beyt'im”, kendinize ehlinizden daha sevgili olmadıkça, kesin îman sahibi olamazsınız.

Ben sizin aranızda iki paha biçilmez şey bırakıyorum. İkisi de birbirinden büyüktür. Bunlardan birisi Allah'ın kelâmı «Kur'an'ı Kerîm» diğeri ise «Ehl-i Beyt'im»dir. Bu ikisi Kevser havuzunun kıyısında bana ulaşıncaya kadar birbirinden ayrılmaz; bunu Rabbim'den ben diledim. Bu ikisine yapışır, sarılırsanız benden sonra ebedî olarak sapmazsınız, yol yitirmezsiniz.

“Ehl-i Beyt'im”e buğz eden münâfıktır.

“Ehl-i Beyt'im”e eziyet eden, Allah'a eziyet eder.

“Ehl-i Beyt'im”e karşı davranışlarınızdan dolayı, Allah'ın azâbını sizlere şimdiden hatırlatmak istiyorum.

“Ehl-i Beyt'im”in peşinden gidiniz, sakın onların önüne geçmeyiniz, aksi taktirde helâk olursunuz. Onlara bir şey öğretmeye de kalkışmayınız, çünkü onlar sizlerden daha bilgililerdir.

Ey Fâtıma! Kıyamet gününde; Ben, sen, oğulların Hasan ve Hüseyin ile eşin Ali aynı makamda olacağız.

İçinizde “Ehl-i Beyt'im”in misali, Nûh Aleyhisselamın gemisi gibidir. Her kim gemiye binerse kurtulur ve her kim muhalefet ederse boğulup helâk olur.

İslâm'ın esası beni ve “Ehl-i Beyt'im”i sevmektir.

Kıyamet gününde; her kul iki şey hakkında sorulmadan Sırat köprüsünden geçemeyecek;

Birincisi: «Ben sizinle idim, siz kiminle oldunuz?»

İkincisi: «“Ehl-i Beyt'e” kurbiyyetiniz (Sevginiz, yakınlığınız) ne derece?»

Sizleri nimetleri ile beslediğinden Allah'ı seviniz, Allah'ı sevdiğinizden beni seviniz ve beni sevdiğinizden de “Ehl-i Beyt'im”i seviniz.

Şefâatım, “Ehl-i Beyt'im”i sevenedir.

Ali bendendir, ben de ondanım.

Ali, Hak ile beraberdir. Hak da Ali ile beraberdir.

Ali, her hususta Kur'an ile beraberdir. O Kur'an dışı bir şey söylemez ve bir iş işlemez. Kur'an da Ali'den asla ayrılmaz.

Ali'nin dostu, benim dostumdur; Ali'nin düşmanı benim düşmanımdır.

Ali'yi seven şüphe yok ki beni sevmiş olur. Beni seven Allah'ı sevmiş olur. Ali'ye düşman olan, bana düşman olur. Bana düşman olan ise hiç şüphesiz Allah'a düşman olur.

Ben ilmin şehriyim, Ali kapısıdır. Bilgi isteyen, Ali'nin kapısına gelsin.

Ben ve Ali insanların yükselebilmesi için, Allah'ın gönderdiği kılavuzlarız.

Ey Ali! Dünya ve âhirette sen benim kardeşimsin, vasîyimsin, vârisimsin, halîfemsin.

İlminden dolayı Hz. Dem'e bakmak isteyen, Ali'nin ilmine baksın, Nûh'un takvâsını isteyen, İbrahim'in hilmini isteyen, Mûsâ'nın heybetini isteyen, Îsâ'nın ibâdetini görmek isteyen, Ali İbn-i Ebû Tâlib'e baksın.

Yâ Ali! Gerçek Müslüman seni sever. Senin için fena söyleyenler, ara bozuculardır.

Yâ Ali! Yakında hak sende olduğu halde, sana karşı gelenlerle savaşacaksın. O gün sana yardım etmeyen, benden değildir.

Zikri Ali ibâdetün.